Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Δεντρόλογα.

(Γράφει ο Παλιοπυργήσιος)
Μην παραξενεύεσαι και μη γελάς με τα σημεία και τα παράξενα της φύσης. Να δεις που κάτι ξέρουν κι αυτά, αρκεί να ξέρεις να τα ρωτάς και να μπορείς να τα καταλαβαίνεις όταν απαντάνε:
Ήταν μια μέρα που κατηφόρισα στα «δυο ρέματα», έφτασα στη Λιάσκοβα, ανηφόρισα για την Απάνου Λιάσκοβα. Έκατσα λίγο πάνω σε μια κοτρόνα, αγνάντεψα τα περιβόλια του Καγιά, τον Άγιο Στάθη, τις Δοξοράδες, την κορυφή της Κουκούλας, γοητεύτηκα από τις τόσες ομορφιές του τόπου μας.
Από κει πήρα το μονοπάτι του «Μπαρμπά» και ρέμα– ρέμα να βγω στο δημόσιο δρόμο, εκεί στου Μπαντιλέσκα τ’ αμπέλι, αργότερα του Παπαντώνη και τώρα… ακλαδούρα
Όμως ο τόπος έχει πήξει, το μονοπάτι μόλις διακρίνεται, μεριάω τα κλαριά από μπροστά μου μη μου βγάλουν κανα μάτι και προχωράω αργά και προσεχτικά. Με πολλή δυσκολία πλησίασα, είναι αλήθεια ότι με βοήθηκε η γκλίτσα μου – αχώριστη συντροφιά μου σε τέτοιες διαδρομές, αγνάντεψα εκεί πιο πάνω το δρόμο κι ακούμπησα κάπου να ξανασάνω, να μου δοθεί η ευκαιρία να θαυμάσω τη φύση σ’ όλες της τις αποχρώσεις και να χαρώ από τις πολυποίκιλες λαλιές των πουλιών.
Κάποια στιγμή ακούγεται βουή αυτοκινήτου. Ήταν ένα φορτηγό βαρυφορτωμένο που μετέφερε καυσόξυλα.  Στην ανηφορίτσα εδεκεί προς τον «Άγιο– Βλάση» πέφτει ένα κομμάτι ξύλο, από κορμό δέντρου, ίσιο σε όγκο με εκείνα τα μονοκόμματα κούτσουρα που τα βάναμε στα παραδοσιακά τζάκια των σπιτιών (όσα σπίτια είχαν τέτοια τζάκια γιατί πολλά δεν είχαν). Στρογγυλό καθώς ήταν κυλάει κι έρχεται εκεί κοντά μου. Σταμάτησε γιατί σκάλιασε στον κορμό ενός δέντρου. Κι εδώ είναι το παράξενο!! Αρχίσανε ένα λακριντί, ένα κουβεντολόι τα δύο τους, το κομμένο ξύλο και το δέντρο το κανονικό, άλλο πράμα σου λέω. Άκου να ειδείς:
-           Καλώς μας ήρθες. Από πού έρχεσαι και για πού με το καλό πηγαίνεις; Σε ζηλεύω που έχεις την ελευθερία σου, πας όπου θέλεις, βλέπεις τόσα και τόσα, ακούς και μαθαίνεις πολλά, κάνεις ζωή ευχάριστη. Εγώ κάτσιασα εδεπά ούτε ακώ, ούτε βλέπω, ούτε μαθαίνω νέα.
-           Καημένο μου δέντρο, μη με ζηλεύεις. Καθένας έχει το δικό του καημό. Ελευθερία έχει αυτός που πάει όπου θέλει μόνος του, όχι αυτός που τον μεταφέρουν άλλοι όπου θέλουν αυτοί. Εγώ, ναι, βλέπω πολλά, αλλά μέσα στα πολλά τα περισσότερα είναι τόσο άσχημα που σε  κάνουν να χλίβεσαι. Ενώ εσύ βλέπεις τις πλαγιές εκείνου του βουνού, του υπερήφανου, του κάθε βουνού, γιατί στα σπλάχνα τους είναι θαμμένα τα κουφάρια ηρωικών παληκαριών που έπεσαν για του «Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία».
Άσε που σκιάζουμαι μπας και με βάλουνε σε κάνα τζάκι, σε καμια σόμπα και, καθώς θα γίνω στάχτη, θα με πετάξουνε σε κανα κήπο, σε καμια πλεύρα. Αλλά πάλι καλά, η στάχτη μαζί με το χώμα κάνουν το έδαφος αφράτο και παραγωγικό και έτσι θα νιώθω ευχάριστα, ότι,  να που προσφέρω κι εγώ στο σύνολο.
Υπάρχουν κάτι χειρότερα, πού να ιδείς και πού ν’ ακούσεις, γι’ αυτό κάτσε εδευτού και μην το κουνάς ρούπι. Δε λες μη με πάνε σε καμια κορδέλα και με κάνουν κομμάτια και με πάρει ο ξυλουργός να με κάνει, ας πούμε, έδρανο στη Βουλή των Ελλήνων. Άϊντε τώρα ν’ ανέχεσαι τους τριακόσιους, όχι μόνο τους τωρινούς αλλά και τους πριν και τους πιο πριν, να τσακώνονται με τρόπο ιλαροτραγικό, για το ποιος θα στραγγαλίσει πιο πολύ το «λαό μας» τη «χώρα μας». Βάζουν, βλέπεις, και αυτό το «μας» που, ίσως να το καταλαβαίνουν και το πιο πιθανό να μην το καταλαβαίνουν, ότι έτσι, «ο λαός και η χώρα» είναι κτήμα τους που έχουν το δικαίωμα να το χειρίζονται όπως τους καπνίσει. Άϊντε να τους αντέχεις να μαλώνουν σαν τα μικρά παιδιά, εκεί που παίζουν φτιάχνοντας σπιτάκια. Εκεί να ιδείς παραδείγματα στα παιδιά μίμησης για κόσμια συζήτηση, σωστή ανταλλαγή απόψεων και προβολή επιχειρημάτων.
Γι’ αυτό σου λέω κάτσε στη θέση σου, έτσι γλυτώνεις απ’ όλα αυτά τα παράξενα. Εκτός πια αν αντέχεις να βλέπεις και ν’ ακούς τον Άδωνι να φωνασκεί και να ωρύεται κάθε τρεις και λιγουλάκι. Εγώ πια, θέλω δε θέλω, θα τον ακώ κι ας φουσκώνουν τα πλεμόνια μου και ας βγαίνω από τα ρούχα μου. Άσε πια τη Ζωή. Να τα βάνει με όλους, να της κάνουν επίθεση όλοι, «δικοί και ξένοι» και να μην ιδρώνει τ’ αυτί της. Να της χρεώνουν απάθεια και εγωπάθεια και να μην τη νοιάζει. Να το παίζει καθηγήτρια Νομικής Πανεπιστημίου, ν’ απειλεί ότι θα τους «κόψει» όλους που δεν μπορούν να κατανοήσουν νόμους, άρθρα, κανονισμούς. Να το παίζει και δασκάλα, να διορθώνει και να παρατηρεί αυτούς που κάνουν συντακτικά και γραμματικά λάθη, γιατί καταπονούν, λέει, την Ελληνική γλώσσα. Να την βλέπεις τόσο αυστηρή που να λες είναι δασκάλα της δεκαετίας του 1950. Καλά που δεν έχει εκεί στο έδρανό της βέργα από κυδωνιά. Ή, λες, να ’χει και δεν τη βλέπουμε. Αμ μπορείς να μη στεναχωριέσαι σαν βλέπεις τον καημενούλη το Γιάνη Βαρουφάκη σταυροποδοκαθήμενο εκεί στη Βουλή γιατί δε θέλει να ζημιώσει  το δημόσιο ταμείο με δαπάνη για ένα του έδρανο. Μα και τον εαυτό του τον λυπάται γι’ αυτό φοράει κείνο το πουκαμισάκι των 480 €. Τον βλέπει κείνος ο Πρόεδρος του Γιούρογκρουπ ο Ντάισελμπλουμ τον λυπάται, τον παίρνει ο πόνος κι έρχεται ο ίδιος εδώ τρεχάλα να του φέρει ένα ντεβεκέλλικο δάνειο, άτοκο και μακροπρόθεσμο.
Γι’ αυτό σου λέω μη με ζηλεύεις γι’ αυτά που θα βλέπω και γι’ αυτά που θ’ ακώ.
Ή ακόμα, δε λες μη με κάνει ο ξυλουργός στασίδι σε καμιά εκκλησιά! Εκεί να ιδείς, να σου καίγεται η καρδιά σαν βλέπεις το Χριστό να πονάει διπλά. Να πονάει από τα καρφιά που του μπήγουν οι Εβραίοι, αλλά να πονάει και σαν βλέπει τις μεγαλοκυρίες να στενοχωριούνται που δεν υπάρχουν καθρέφτες στην εκκλησία να τηραχτούνε, να διαπιστώνουν κατά πόσο τους ταιριάζουν οι πανάκριβες γούνες και οι αρμαθιές τα χρυσαφικά τους. Και αφού δεν έχουν καθρέφτη οι καημενούλες να τηράξουν τον εαυτό τους, τηράνε δεξιά κι αριστερά να ιδούνε αν τις βλέπουν οι άλλοι. Άς τα, σου λέω, δε λες που ήρθα εδώ κοντά σου και θα χορτάσουμε μαζί τις μυρουδιές των λουλουδιών, τις γλυκολαλιές των πουλιών και τη γοητειά από τη φλογέρα του τσοπάνη! Δεν το κουνάω κι εγώ ρούπι από δω.
Ό,τι θες μπορεί να με βρει έτσι που είμαι ελεύθερο και με μεταφέρουν εδώ κι εκεί. Ας πούμε, αυτός ο ξυλουργός, τι του χρωστάω κι αυτουνού, μπορεί να με κάνει συρτάρι στο γραφείο κάποιου από αυτούς τους επιτήδειους μεγαλογιατρούς –  φυσικά και δεν βάνω όλους τους γιατρούς στο ίδιο σακούλι –   κι εκεί μέσα άιντε ν’ αντέχω, χωρίς πόνο και πίκρα, το βάρος από τα τόσα «φακελάκια».
-           Ε, καλά κι εσύ μην το παρακάνεις τόσο πολύ βάρος έχουν αυτά τα φακελάκια;
-           Ναι τόσο πολύ είναι το βάρος τους γιατί κλείνουν μέσα τους πολύχρονες προσπάθειες, μόχθους και ρεντζέλα από ιδρώτες, που προορισμό είχαν την ικανοποίηση βιοτικών αναγκών, σπούδαγμα και αποκατάσταση παιδιών. Τώρα θα δαπανηθούν στις οικοδομικές εργασίες του κάθε μεγαλογιατρού. Και να περιμένεις να τελειώσουν αυτές οι μαγκούφες εργασίες μήπως και ξανασάνω, αλλά να που κι αυτές οι ξαδιάντροπες τελειωμό δεν έχουν. Φαντάζεσαι τώρα τις γυναικούλες εκεί σε μια φτωχογειτονιά, που τα ξέρουν όλα αυτά τα παράξενα που συμβαίνουν, το ’χουν ρίξει στο λακριντί: «-Κοντά του θα τα πάρει; -Ποιος τα πήρε κοντά του; -Δυο μέτρα τόπος ίσια-ίσια τον ίδιο χωράει. -Άσε με, Χριστιανή μου, κολάστηκα και ήθελα να πάω αύριο να ματαλάβω!».
Ή αυτός ο ξυλουργός να με κάνει ξύλινο κούφωμα σ’ ένα παράθυρο στον πίσω διάδρομο του δικαστικού μεγάρου. Κι εκεί να παρακολουθώ με αγανάκτηση δύο δικηγόρους – ο ένας της Πολιτικής Αγωγής κι ο άλλος της Υπεράσπισης – να σιγοψιθυρίζουν, να κλείνει ο ένας το μάτι στον άλλον – και βέβαια δεν βάνω όλους τους δικηγόρους στο ίδιο τσουβάλι. – Πάντως κατάλαβα ότι δρομολογούν την εκδίκαση κάποιας υπόθεσης, έτσι ώστε ν’ αναβληθεί για να τα οικονομήσουν πάλι ή να είναι απόφαση «εφεσίβλητη» που λένε, για να τα τσεπώσουν πιο χοντρά. Τι λες, τώρα για όλα αυτά, αντέχονται όσο και αδιάφορος να το παίξεις;

Γι’ αυτό σου λέω, κάτσε εδώ που κάθεσαι, μη γυρεύεις μετακινήσεις, θα κάτσω κι εγώ μαζί σου όσο μπορέσω, μαζί να υποδεχόμαστε αυτούς που βαριούνται την κοσμοπλημμύρα της πόλης κι έρχονται εδώ στη φύση και είναι όλοι τους αγνοί σαν τ’ αγριολούλουδα._

15 σχόλια :

  1. Ανώνυμος30/11/15 14:10

    Η ΖΩΗ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΚΑΙ ΣΕΝΑ. ΡΕ ΝΤΕΕΕΕΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΧΑΜΟ. ΟΙ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΟΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΣΑΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος30/11/15 17:35

    ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΣΕ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ ΝΑ ΣΦΑΛΑΓΓΟΥΔΙΑΣΕΙ ΕΝΑ ΑΦΗΓΗΜΑ.ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΟΓΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος30/11/15 19:11

    Και ασφαλώς δεν πολιτικολογει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος30/11/15 20:30

    ας μου πει καποιος ρε παιδια, μια παλια ξυλινη καρδαρα 100ετιας,μια ζευλα με ζακυθινο κουδουνι,που λογω της σπανιοτητας τους εχουν μια αξια,εμπιπτουν στην κατηγορια κοσμηματα,πρεπει να τα δηλωσω?gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος30/11/15 21:35

    και την κλιτσα που σε βλεπω να κρατεις στο χωριο πρεπει να τη δηλωσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος30/11/15 21:52

    εφτουνα που γραφεις εχουν αξια και πρπει να φορολογηθουνε gerolyke

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος30/11/15 23:59

    Ο 14:10 ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΗΛΕΙΑ ΤΟΥ.................................................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος1/12/15 00:13

    ρε ζηλιαρη η κλιτσα ειναι νεοτερης κοπης...μην την βλεπεις ετσι απο το κορφογαλο ειναι.gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος1/12/15 01:48

    αντε ρε αδοκιμαστη ειναι;...δε γραπωσε λαγιαρνι και θα φορολογηθει;..αντε πετα τη μην ογρατησεις τζιαπα κανα εφοριακο..ντοπιο ξενο ξερω γω..ημαρτον....να φυλαγομαστε λεω καλυτερα...και θεουλη μου να μη φορολογησουνε τα σκολια να ξεσπαου τσιατ πατ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος1/12/15 10:03

    πως δεν επιασε ..το μπουλουκι τοχω πατησιων και συγγρου γωνια.gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος1/12/15 12:30


    Πέραν από το χιούμορ των σχολίων, που παρατίθενται παραπάνω, θέλω να παρατηρήσω ότι ο Παλιοπυργήσιος προσπάθησε, μέσα από ένα έξυπνο εύρημα, να μας μεταφέρει στα γνωστά μας πάτρια εδάφη, που τα πατήσαμε λίγο πολύ όλοι μας και τώρα τα απαρνηθήκαμε και τα νοσταλγούμε. Την σημασία της όμορφης φύσης και της ηρεμίας στην ύπαιθρο την εξάρει με την αντιδιαστολή της βαρετής πολιτικολογίας κυρίως και άλλων πολλών κακών, που συναντάμε στις μεγάλες πολεις. Τα επί μέρους στοιχεία που χρησιμοποιεί, είναι απλώς ενδεικτικά. Υπάρχουν και πολλά άλλα που ο καθένας μπορεί να κάνει την επιλογή του.
    Ας το ιδόύμε σαν κάλεσμα για επιστροφή στη φύση παρά σαν πολιτικολογία. Αν και τα στοιχεία που παραθέτει δυστυχώς είναι ολόσωστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος1/12/15 17:04

    φτειαξε στρουγγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος1/12/15 19:07

    έγραψε ολόκληρο σχόλιο για να γράψει αυτό --Αν και τα στοιχεία που παραθέτει δυστυχώς είναι ολόσωστα!--τοριξε πάλι το φαρμάκι του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος1/12/15 23:07


    Τα στοιχεία που χρησιμοποιεί ο Παλιοπυργήσιος είναι:
    Η κ. Κωνσταντοπούλου
    Ο κ.Γεωργιάδης
    Η Σεβαστή Βουλή των Ελλήνων
    Οι μεγαλοκυρίες στην εκκλησία
    Οι γιατροί και τα φακελάκια
    Ποιο απ όλα σε φαρμάκωσε πατριώτη 19.07;
    Ας μην είμαστε τόσο μυγιαγγιχτοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος2/12/15 16:12

    Αν εγραφε για τον Βενιζέλο ηθελα να δω τι θα λεγες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.