Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Γυμνασιακά Ενθυμήματα

 Γραφει ο Παλιοπυργήσιος
Τη δεκαετία ανάμεσα στα 1950 και 1960 φοίτησαν στο οκτατάξιο γυμνάσιο Λαγκαδίων πάνω από 50 μαθητές από το χωριό μας. (Λεγόταν οκτατάξιο γιατί άρχιζε από την Τρίτη τάξη και τελείωνε στην Ογδόη.) Εδώ αναφέρω από αυτούς όσους θυμάμαι ..Δήμος Ντούσια, Θανάσης Κωλοβούρδου, Χρήστος Ντζιράκα (αυτούς δεν τους πρόφτασα, είχαν αποφοιτήσει όταν εγώ γράφτηκα στην Τρίτη Τάξη), ο Μάκος Νικολού, ο Μπαζόγιαννης, ο Χρήστος του Βλασοθανάση, ίσως και ο αδερφός του ο Γιώργης, ο Πάνος του Μπροδήμου, ο Γιώργης του Ντρούλια, ο Παναγιώτης του Σκασίλα, ο Πάνος του Κωλοβούρδου, ο Αντώνης του Γιωργούτσου, ο Κώτσιος του Φλεβάρη, ο Γιώργης του Σειρήνη, ο Σταμάτης του Μακρή
ο Κώστας του Κόλια, η Παναγιώτα του Φλεβάρη, ο Θοδωρής του Τουρλόπανου, ο Πάνος του Παπίτσα (Βαρσάμης), ο Σωτήρης του Αγγελή, ο Πάνος του Σπηλιώτη, ο Βασίλης του Καπετογιώργη, ο Γρηγόρης του Ζάνη, ο Θοδωρής του Ντζίμπιρη, ο Χρήστος του Γιωργήλα, η Γιώτα του Κομπόλη, ο 
Θανάσης του Γιωργούτσου, ο Κώστας του Κατσαφάνα, ο Κώστας του Ζαραντώνη, ο Χρήστος του Λιακούλη και ο αδερφός του ο ο Φώτης, ο Νίκος του Ντουσιοχρήστου, ο Χρήστος του Λεγάκη, ο Χρόνης του Σειρήνη, ο Γιώργος του Μπαζαντώνη, ο Πάνος του Μπαζογιώργη, ο Γιάννης του Ξούρια, ο Κώτσιος του Μαγκόγιαννη, η Βούλα του Μπρούκλη, ο Κωσταντής του Καράμπελα, ο Βασίλης του Γιωργιά, η Γιωργία του Παπαπάνου, ο Γιώργης του Καραλή, ο Θανάσης του Αγγελάρα, ο Άρης του Τσιριμόπανου, ο Κώστας της Κίτσιαινας, ο Μαρίνης του Ζιωγούλα, η Μαρία του Μπροδήμου, ο Θοδωράκος του Κομπόλη, ο Θοδωρής του Μπλέ, ο Θανάσης του Κούγια, ο Διαμαντής του Ζιώγουλα, η Διαμάντω του Ντουσιοχρήστου. Δεν ξέρω αν ξέχασα κανέναν ή αν έχω συμπεριλάβει κάποιον που δεν φοίτησε, γι’ αυτό θα παρακαλέσω όποιος επιθυμεί να συμπληρώσει ή να διορθώσει σχετικά.-
Σήμερα όταν θέλει κάποιος να πάει στα Λαγκάδια θα πάει με αυτοκίνητο, θα περάσει το Βαλτεσινιώτικο κάμπο – Κρυάβρυση – Αγία Παρασκευή και σ’ένα τεταρτάκι της ώρας φτάνει. Τότε όλοι πήγαιναμε ποδαράτα και βαδίζαμε τρεις περίπου ώρες για να φτάσουμε. Γι’ αυτό όσοι μαθητές φοιτούσαν τότε στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων ήταν υποχρεωμένοι να μένουν εκεί. Ενοίκιαζαν ένα δωμάτιο, είτε ο καθένας μόνος του, είτε δύο – δύο, καμιά φορά και τρεις σε σπίτια κατοικημένα και εκεί τα φρόντιζε η Λαγκαδινιά νοικοκυρά ή ενοίκιαζαν σε ακατοίκητα σπίτια και εκεί νοικοκυρεύονταν μόνοι τους. Το μηνιαίο ενοίκιο ήταν 25 ως 30 δραχμές στα κατοικημένα σπίτια, 15 ως 20 δραχμές στα ακατοίκητα. Σε μερικές περιπτώσεις γινόταν συμφωνία σύμφωνα με την οποία οι γονείς του κάθε μαθητή θα έπρεπε να φέρνουν επιπλέον ένα φόρτωμα καυσόξυλα το μήνα γιατί εκεί στα Λαγκάδια έκανε πολύ κρύο και υπήρχε μεγάλη έλλειψη καυσόξυλων.
Κάθε Κυριακή η μάνα ή αδερφή έφερνε τρόφιμα, μια πουγανιά ψωμί (ψωμί ψημένο σε παραδοσιακό φούρνο, σε αλουμινένιο ή χαλκοματένιο ταψί, διαμέτρου πενήντα περίπου πόντων) τυρί, αυγά, χιλοπίτες, τραχανά και ότι άλλο είχε διαθέσιμο η κάθε φτωχή οικογένεια εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Δεν μπορείς να φανταστείς τι αγώνα έκανε , πόσο κουραζόταν η μάνα ή η αδερφή των μαθητών που φοιτούσαν στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων κείνα τα χρόνια. Πιο πολύ κουραζόταν η μάνα από το μαθητή. Πολλές φορές αναλογίζομαι ότι το απολλυτήριο ή το πτυχίο αυτών που προχώρησαν «παραπάνω» θα έπρεπε να γράφει πάνω με ζωηρά γράμματα το όνομα της μάνας και πιο κάτω το όνομα του πτυχιούχου.
Διάβασα αυτές τις μέρες στο τελευταίο φύλλο της «Γορτυνίας» ένα πολύκαλό κείμενο του φίλου και καλού πατριώτη Άρη, αφιερωμένο στη «μάνα» και μου άρεσε και συγκινήθηκα. Όμως, φίλε Άρη, να είσαι σίγουρος ότι «θα πήγαινε το δάκρυ κοκορόβι» αν διάβαζα να γράφεις για κείνη τη Γλανιτσιώτισσσα μάνα που για ν’ανταποκριθεί στα έξοδα σπουδών του παιδιού της και για να «πορέψει»και καμιά άλλη οικογενειακή ανάγκη ζαλωνόταν ένα όρθιο σακκί γεμάτο με χόρτα (τζοχιά, φαρμακουλίθρες, μυρώνια, καυκαλίδες κ.α.)και μια τραστίνα με μια δεκαριά οκάδες βορβιά κι ερχόταν κάθε Κυριακή στα Λαγκάδια να τα πουλήσει στο παζάρι ή και γυρνώντας μέσα τις γειτονιές. Θα μου πεις: «Γιατί τα ζαλωνόταν, το μουλάρι πού το είχε». Ναι εκεί το είχε φορτωμένο ξύλα ή να τα πάει στη σπιτονοικοκυρά, κατά τη συμφωνία, ή να τα πουλήσει. Να ιδείς τι έκανε η μακαρίτισσα η Πάτσιαινα μια φορά. Φόρτωσε τη γαϊδουρίτσα της ξύλα, της έβαλε και μερικά ’’απανωγόμι’’, ζαλώθηκε κι αυτή μερικά και αχάραγο ξεκίνησε για τα Λαγκάδια να τα πουλήσει. Όταν πλησίασε στα Λαγκάδια σ’ένα απόκρυφο μέρος ξυζαλώθηκε, κατέβασε τα επιπλέον που είχε βάλει απανωγόμι, έφυγε, πήγε πούλησε το ένα φόρτωμα, γύρισε έφτιαξε με τ ’άλλα άλλο ένα ψευτοφορτωματάκι και πήγε και το πούλησε κι αυτό. «Η φτώχια τέχνες κατεργάζεται». Το ίδιο έκαναν κι άλλες Γλανιτσιώτισσες.
Θυμάμαι μια Γλανιτσιώτισσα μάνα, μπορεί να ήταν η δική μου μάνα, μπορεί να ήταν η μάνα κάποιου άλλου, δεν έχει σημασία, που, όταν ξεπούλησε την πραμάτια της , κάθισε σε μια πέτρινη σκάλα, εκεί κοντά στο εμπορικό του Ανθούλη και μέτραγε τις εισπράξεις της . «μιαμιση.δύο-...τέσσερις...εφτάμιση...δέκα...δώδεκα...δεκατρείς και μισή δραχμές!» «Άϊντε η μαυρούλα, τίποτα δεν μάζεψα σήμερα». Ο Ανθούλης, μεγαλέμπορος και ξακουστός οικονομικός παράγοντας στην ευρύτερη περιοχή, που παρακολουθούσε τη σκηνή, με τη χαρακτηριστική λαγκαδινή προφορά και με τη χιουμοριστική διάθεση που τον διέκρινε, της λέει «Τι ήθελες να εισπράξεις μάικοοοο, καμιά πολυκατοικία ήθελεεεες; Χορταράκια της Γης πούλησεεες»
Ναι αλλά αυτός είχε τόσα πολλά και πάλι δεν του αρκούσαν και με άγχος προσπαθούσε να πουλήσει στο μαγαζί του όσο πιο πολλά, να εισπράξει όσο γινόταν περισσότερα. Βιαστικά-βιαστικά να εξυπερετήσει, να μην του φύγει πελάτης: «Τι άλλο θέλεις μάικοοοο..θα πάρεις και μια σάκκινα αλεύριιιι..να σου βάλω και δυο ρέγγεεες..τα δοκίμασες τα παπούτσια, σου κανουνεεε..αν δεν σε φτάνουν τα λεφτά θα τα γράψω και μου τα φέρνεις την άλλη Κυριακήηη» Όλο βιαστικός, δεν άδειζε να φάει, φρούστ εδώθε, φρούστ εκείθε, παρότρυνε και την πολύ καλή γυναίκα του , την κυρα-Βαγγελιώ, να βιαστεί κι εκείνη. Μια ζωή γεμάτη βιασύνη. Ήρθε όμως το μοιραίο και γι’αυτόν. Πολύς κόσμος στην κηδεία του. Ατέλειωτη η νεκρική πομπή από τους Ταξιάρχες προς το κοιμητήρι στον κεντρικό δρόμο. Ένα αυτοκίνητο που ερχόταν από Πύργο και κατευθυνόταν προς Τρίπολη, βιαζόταν και κόρναρε επίμονα να μεριάσει ο κόσμος να περάσει. Τότε, ένας Λαγκαδινός από αυτούς που ήταν τελευταίοι του λέει: «Σιγά, μάικοοοο μη βιάζεσαιαιαι..έτσι βιαζόταν κι αυτός ούλια του τη ζωήηη και τώρα πάει με το πάσο τουουου..δεν τον βλέπειειεις...»
Κι επειδή, ρε Άρη, με μαλώνουν μερικοί ότι γράφω πράματα που μυρίζουν μιζέρια και γεννούν συγκίνηση, τελειώνω με κάτι εύθυμο:
Ο Γιωργούτσος τότε είχε στο Γυμνάσιο τα δυο παιδιά του, τον Αντώνη και τον Θανάση. Είχαν πολύ καλή επίδοση στα γράμματα, κοφτερά μυαλά. Ο Αντώνης πιο μεγάλος, πιο σοβαρός, πιο μετρημένος. Ο θανάσης πιο ζωηρός, πιο καμαρωτός με πάντα περιποιημένη την κόμη του, ράμμα στην χωρίστρα του κ.τ.λ. και οι δυο τους έβαζαν μπριγιόλ στα μαλλιά τους για να τα περιποιούνται, όσα τους επέτρεπαν οι σχολικοί κανονισμοί να έχουν κάτω από εκείνο το καθιερωμένο πηλίκιο. Μερικές φορές δεν κοιμόντουσαν στο δωμάτιο που είχαν νοικιάσει στο σπίτι της κυρα-Γλυκερίας , στη «Λάκκα». Έμπλεκαν με άλλα παιδιά της Γλανιτσιάς που έμεναν σε ακατοίκητα σπίτια, χωρίς νοικοκυρά, άρχιζαν το «λακριντί», πες το ένα, πες το άλλο, καμιά φορά έφτιαχναν και τηγανίτες, έπιναν και λίγο κρασάκι, ερχόντουσαν στο κέφι, το ΄ριχναν στο τραγούδι, το ΄στηναν στο χορό, ξεχνιόντουσαν, περνούσε η ώρα και κοιμόντουσαν εκεί, άλλα σε κρεβάτια, όσα χωράγανε και άλλα στρωματσάδα. Αυτό γινόταν συχνά σ’ένα ακατοίκητο σπίτι , που, μάλλον γι’ αυτό το λόγο το αποκαλούσαμε «μπυραρία». Έτσι λοιπόν ο Αντώνης κι ο Θανάσης μερικές φορές ξενύχταγαν όχι στο δωμάτιό τους και η κυρα-Γλυκερία στενοχωριόταν. Τι να κάνει; Ένιωθε ότι είχε αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις. Έπρεπε να ενημερώσει τους γονείς. Όμως δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τα παιδιά. Κάποια Κυριακή που είχε έρθει ο Γιωργούτσος, φωτεινό μυαλό κι αυτός, αποφάσισε και του το είπε. «Αυτό κι αυτό» του λέει «αλλά δεν θέλω να με εκθέσεις στα παιδιά» «Ευχαριστώ πολύ κυρα-Γλυκερία και να είσαι σίγουρη πως δεν θα σε εκθέσω.» φώναξε τα παιδιά και τους λέει: « Είπα να βγάλω τις μαξιλαροθήκες και να τις πάρω να τις πλύνει η μάνα σας, αλλά είδα ότι δεν είναι καθόλου λερωμένες, πως συμβαίνει αυτό; Εσείς βάζετε μπριγιόλ στα μαλλιά σας, πως δε λερώνονται τα μαξιλάρια; Κοιμόστε καθόλου εδώ στο σπίτι που νοικιάσαμε ή τζιάπα πληρώνουμε το ενοίκιο;». Ε, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο, τα κάλυψε όλα ο βιρτουόζικος χειρισμός του μακαρίτη του Γιωργούτσου. Εδώ πια φαίνεται οτι και οι πατεράδες έπαιζαν σοβαρό ρόλο στις σπουδές των παιδιών τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Ανήκει και σ’ αυτούς, και τους αποδίδουμε την ίδια τιμή, την ίδια αναγνώριση, τον ίδιο σεβασμό. Θ’ακολουθήσουν και άλλα ενθυμήματα από τη μαθητική ζωή των παιδιών της Γλανιτσιάς στο Γυμνάσιο των Λαγκαδίων που θ’ αποτελούν ζωηρές πινελιές στον πίνακα της εφηβικής τους ζωής ...εκείνα τα χρόνια.
Παλιοπυργήσιος

16 σχόλια :

  1. Ανώνυμος5/9/12 23:42

    υπαρχει ενα βιβλιο απο κεινη την εποχη "χρηστος νικητας στρατολατης" ισως απο τα πρωτα που διαβασα και με συγκλονισε,αν το βρεις νις απο τους λαγκαδινους φιλους η τοχει κανενας γλανιτσιωτης δημοσιευσε το εδω να βλεπουν οι νεωτεροι τι σημαινει να μαθαινεις ξυπολητος γραμματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/9/12 23:42

    ξεχασα κουκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος5/9/12 23:53

    αφου ωρες ωρες αναροτιεμε...πως διαολο αντεξαμε???gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος6/9/12 00:03

    σιγα μην αντεξαμε το τομαριμας το ξερει που ειναι δυο τονους απο τα βασανα αν και γω πηγα πιο κοντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/9/12 13:08

    Απο τα καλύτερα του παλιοπυργησιου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΙΜΟΠΑΝΟΥ6/9/12 22:07

    ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΠΑΛΙΟΠΗΡΓΗΣΙΟΣ.
    ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΡΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΞΕΚΙΝΑΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΓΚΑΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΠΑΝΟΥ ΚΑΙ ΦΤΑΝΑΜΕ ΝΥΧΤΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΜΕ 5-6 ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΟΣΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΜΕ ? ΘΥΜΑΜΑΙ Η ΜΑΚΑΡΙΤΙΣΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΟ ΡΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΒΑΣΙΑ( ΑΝ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ) ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΟ ΞΑΓΝΑΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΓΚΑΔΙΑ ΦΟΡΤΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΥΓΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΪΣΤΟ ΜΕ ΒΟΡΒΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ ΑΧ ΒΡΕ ΓΕΡΟΛΥΚΕ ΠΩΣ ΑΝΤΕΞΑΜΕ ΜΗΠΩΣ ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΞΕΠΕΤΣΩΘΗΚΑΜΕ ΜΟΡΦΩΘΗΚΑΜΕ ΔΩΑΣΑΜΕ ΧΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΜΕ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΞΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΟΥ ΓΚΡΙΝΤΕΛΟΓΙΑΝΗ ΠΛΙΟΠΗΡΓΗΣΙΕ ΓΡΑ ΦΕ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος6/9/12 23:53

    δυο ραχες περναγαμε.....στα πατερα και στο διασελο...ισια με τρεις ωρες με τα ποδια , κοματι της ζωης μας ειναι....gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος7/9/12 07:26

    Βρε Άρη ποιος ειπε οτι δεν του αρεσουν αυτα που γραφει ο παλιοπυργησιος;;;;;; ΚΑΝΕΝΑΣ!!!

    Ισα - ισα πολλοι βουρκωνουμε και οι υπολοιποι μενουμε σκεπτικοι για το τι τραβηξε ο κοσμος να καλυτερεψει τη ζωη του που τωρα με ενα τσαφ τον γυριζουν πισω....εργασιακα, οικονομικα, κοινωνικα, εθνικα κλπ. Με ενα τσαφ η νεοφιλελευθερη αντιληψη παιρνει πισω οτι τοσα χρονια με αιμα και λιγο λιγο κερδισε ο κοσμακης....ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!

    Αφου ξερεις τον παλιοπυργησιο, πες του και δια ζωσης τις ευχαριστιες μου και μην αφηνεις υπονοουμενα οτι δεν αρεσει γιατι θα αργησει να ξανα-γραψει η θα σταματησει και εμεις θα χασουμε.

    Αληθεια τι εχουν γινει Βαγγελης, Μαρινης, Κωτσιος;;; Επεσε το επιπεδο και ....απαξιουν να γραψουν;;;;;

    Ρε παιδια, καλη ειναι η σοβαροτητα αλλα μας λειπουν τα γραπτα σας! Αυτες τις δυσκολες εποχες τα εχουμε αναγκη και μεσα στα δικα μας κακα σχολια (βλεπεις υπαρχουμε και εμεις οι κακοι) αποκτουν μεγαλυτερη αξια τα δικα σας γραπτα.

    Αυτα, γιατι καπου πηρε το αφτι μου στο χωριο τωρα της παναγιας οτι δεν συμμετεχουν λογω αισθητικης στις δραστηριοτητες του μπλογκ (Οχι προς θεου οτι φταιει το μπλογκ, αλλα κατι χαμηλου επιπεδου πατριωτες, επεσε λενε το επιπεδο)

    Λοιπον Αρη (απευθυνουμε σε σενα λογω του εδω σχολιου σου) ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν εχει πει το παραμικρο (παρα μονο υμνους) για τα γραπτα του Κωτσιου του Βαγγελη του Μαρινη του Παλιοπυργησιου κλπ

    Μην ανοιγουμε τζαπα θεμα.....γιατι σου το ξαναλεω θα μας λειψουν.
    Νομιζω συμφωνεις οτι θα μας λειψουν και θα μας παρα-λειψουν.





    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος7/9/12 09:31

    ΓΙΑ ΣΩΠΑ ΡΕ ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος7/9/12 11:00

    Κι επειδή, ρε Άρη, με μαλώνουν μερικοί ότι γράφω πράματα που μυρίζουν μιζέρια και γεννούν συγκίνηση, τελειώνω με κάτι εύθυμο:
    .....Πάνω σ΄αυτά τα λόγια του παλιοπυργήσιου νομίζω ότι αναφέρθηκε ο Άρης.Ας μη δημιουργήσουμε θέμα εκεί που δεν υπάρχει. Έτσι δεν είναι Άρη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΑΡΗΣ7/9/12 14:45

    ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΠΥΡΓΗΣΙΟΥ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΘΑΝΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΜΠΕΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ: ΚΑΡΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ -ΜΠΟΚΗΣ ΦΥΣΙΚΟΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ (με το χαρακτηριστικο του οταν ειμαστε στον πίνακα " καλως τον απο την κλειβωκα πουνε τα όρνια τα πόλλα" -ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΠΙΝΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ(ΠΟΔΟΓΟΡΆ)ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΟΝ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος8/9/12 01:43

    σταθοπουλος μαθηματικος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΑΡΗΣ8/9/12 08:19

    ΟΧΙ Ο ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολλα-πολλα συγχαρητηρια.Βαθια συγκινητικο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.