Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Α΄. ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Το 1965 εκδίδεται από τις εκδόσεις ΄΄ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ΄΄ Βιβλιοπωλείο ο ΄΄ΠΑΝ΄΄ το βιβλίο του αείμνηστου Χρήστου Γ. Κωνσταντινόπουλου ΄΄ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑ-ΜΥΓΔΑΛΙΑ (ΑΡΚΑΔΙΑΣ)΄΄.
Από το σπουδαίο αυτό βιβλίο, μεταφέρω το αρχικό κεφάλαιο Α΄.

Το χωριό, για το οποίο γίνεται λόγος στο βιβλίο αυτό, ονομαζόταν άλλοτε Γλανιτσιά. Βρίσκεται στη Β Γορτυνία κοντά στο ποτάμι Λάδωνα και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σ’ ένα απ’ τα τελευταία προς Β αντερείσματα  του ορεινού συγκροτήματος που στα νεότερα χρόνια είναι γνωστό με τ’ όνομα Μαίναλο. Στη μέση διασχίζεται  απ’ να μικρό ρέμα. Οι δύο άκρες του, ανατολική και βορειοδυτική είναι επίσης ρέματα. Η Γλανιτσιά είναι ένα ορεινό, φτωχό ελληνικό χωριό, ένα απ’ τα χιλιάδες εκείνα χωριά που’ ναι σκαρφαλωμένα σαν αιτοφωλιές στα κακοτρόχαλα κι αιματοποτισμένα  βουνά της πατρίδας μας. Η ζωή του, η μοίρα του ακολουθεί, εκατοντάδες τώρα χρόνια, την πορεία που χάραξε η ιστορία και η φύση για τα χωριά του είδους αυτού.
Κύρια ασχολία  των κατοίκων του, από τότε που θεμελιώθηκε το πρώτο σπίτι του χωριού ως τις μέρες μας, παραμένει η γεωργία και η κτηνοτροφία. Με ακατάβλητη θέληση, υπομονή κι επιμονή καλλιεργεί ο χωρικός μας τη λιγοστή γη που βρήκε απ΄’ τους προγόνους του. Αυτή’ ναι η μεγάλη γι’ αυτόν μάνα. Απ’ τα χώματα, τ’ αγιασμένα μ’ αίματα ηρώων, προσπαθεί ο κάτοικος της Γλανιτσιάς, όπως γενικά όλης της Αρκαδίας, ν’ αποσπάσει τα μέσα για μια λίγο – πολύ υποφερτή ζωή.
Άλλοτε η ζωή ήταν πολύ κλειστή. Η οικονομία φυσική. Το χρήμα, στ’ απομονωμένα αυτά μέρη, άργησε να παίξει το ρόλο που του δίνει η πολιτική οικονομία. Το «είδος» ήταν το κύριο μέσο ανταλλαγής των προϊόντων. Ο αγρότης ποριζόταν τα βασικά είδη της ζωής απ’ τα χωράφια του και τα χτήνη που έτρεφε. Το σιτάρι, τα πρόβατα, τα γίδια και τα προϊόντα τους (γάλα, τυρί, βούτυρο, μαλλί κλπ.) ήταν εκείνα με τα οποία συντηρούνταν. Κάθε τι που του ΄λειπε το προμηθευόταν ανταλλάσοντας ή πουλώντας τα προϊόντα του σε κάποιο κεφαλοχώρι-όπου συνήθως λειτουργούσε «αγορά». Μ’ ένα λόγο : πλούτο, ευμάρεια δε γνώρισε η Γλανιτσιά, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά στην Ελλάδα.
Σαν ορεινό χωριό που είναι δε είχε ταχτική επικοινωνία με τα μεγάλα αστικά κέντρα. Παλιότερα – θυμούνται ακόμα σήμερα – πήγαιναν στην Τρίπολη λ.χ. με τα ζώα ή και τα πόδια, γιατί τ’ αυτοκίνητο ήταν κάτι το άγνωστο για τους χωρικούς μας. Εδώ όμως και μερικά χρόνια ανοίχτηκε και ως το χωριό αυτό αμαξιτός δρόμος. Το αυτοκίνητο – όπως ξέρουμε – δεν είναι μόνο μεταφορικό μέσο, αλλά και φορέας πολιτισμού. Έτσι και η ζωή του χωριού μας τα τελευταία χρόνια άλλαξε μπορούμε να πούμε σημαντικά. Σήμερα και οι ανάγκες είναι περισσότερες κι ο χωρικός δεν ικανοποιείται με ό,τι  άλλοτε. Αναζητεί το χρήμα, που το βρίσκει με το μεροκάματο. Οι συνθήκες της ζωής έγιναν δύσκολες. Τα χωράφια και τα χτήνη δεν αποδίδουν όλα εκείνα που απαιτεί η σημερινή ζωή. Γι’ αυτό και οι Γλανιτσιώτες μεταβάλλονται και σ’ εργάτες γής. Κατεβαίνουν σε πεδινότερα εδάφη και εκμισθώνουν την προσωπική τους εργασία (τρύγος σταφίδας, μάζεμα της ελιάς, σκάψιμο κλπ.) ή πηγαίνουν στ’ αστικά κέντρα, όπου μεταβάλλονται και σε βιομηχανικούς εργάτες. Άλλοι πάλι σταδιοδρομούν στα γράμμα ή το εμπόριο.
Οι φυσικές συνθήκες από χωριό είναι τέτοιες που εγυώνται ένα εξαιρετικά καλό κλίμα. Χτισμένο σε 820 μ. πάνω απ’ τη θάλασσα και χωρίς υγρασία, με φωτεινό ορίζοντα, προσφέρεται για παραθερισμό. Η τεχνητή λίμνη, που σχηματίστηκε απ’ το «φράγμα του Λάδωνος», μπορεί ν’ αξιοποιηθεί τουριστικά, μα ο Ε.Ο.Τ. δεν έχει κάμει τίποτα ως τα σήμερα.
Το χωριό είναι ηλεκτροφωτισμένο, έχει ταχτική συγκοινωνία με την Τρίπολη και τηλεφωνική ανταπόκριση. Οι κάτοικοί του είναι απλοί άνθρωποι, φτωχοί και φιλόξενοι στο έπακρο. Χαρακτηρίζονται για το σπινθηροβόλο πνεύμα τους, για τον ανοιχτόκαρδο χαραχτήρα και την κοινωνικότητά τους. Τα μίση ανάμεσά τους δεν διαρκούν πολύ. Το γλέντι και ο χορός – η φτώχεια δεν τους εμποδίζει – αποτελούν συστατικό στοιχείο της ζωής τους.
Δημόσια καταστήματα και δημόσιες αρχές δεν υπάρχουν στη Γλανιτσιά. Και τούτο δεν είναι τυχαίο. Ήταν πολύ φυσικό να ιδρυθούν  τέτοια και να εγκατασταθούν δημόσιες αρχές σε μεγαλύτερα χωριά.
Όταν υπήρχαν οι δήμοι, οι Δημόσιες υπηρεσίες είχαν την έδρα τους στην πρωτεύουσα του Δήμου, όταν όμως ιδρύθηκαν οι Κοινότητες, δημόσιες αρχές εγκαταστάθηκαν στις μεγαλύτερες απ’ αυτές στις οποίες υπάγονταν και οι άλλες.
Η Γλανιτσιά αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα με το δ)γμα της 18-8-1912 (ΦΕΚ 252/1912). Πριν από το 1912 το χωριό  αποτελούσε μαζί με τα χωριά Βαλτεσινίκο, Κερπινή, Γλόγοβα (Δρακοβούνι), Τοπόριστα ή Τοπόστα (Θεόκτιστο), Καρνέσι (Πράσινο) και Αγρίδι τον άλλοτε δήμο Κλείτορος. Με το νόμο όμως ΔΝΖ/1912 μεταβλήθηκε το σύστημα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Καταργήθηκαν οι Δήμοι και κάθε χωριό που αριθμούσε πάνω από 300 κατοίκους αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα.
Οι Δήμοι του ελληνικού κράτους συστήθηκαν το 1834-1836. Ένας απ’ τους Δήμους της επαρχίας Γορτυνίας, στον οποίον υπαγόνταν και η Γλανιτσιά, ήταν και ο δήμος Μολοττού, Γ΄ τάξης. Ο Δήμος αυτός διατηρήθηκε ως το 1840, οπότε συγχωνεύτηκε στο δήμο Κλείτορος. Ο τελευταίος διατηρήθηκε μέχρι το 1912.
Για το δήμο Κλείτορος, στον οποίο, στον οποίο υπαγόταν και η Γλανιτσιά μέχρι το 1912, θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλά. Θα ξεφεύγαμε όμως απ’ τα σκοπό του βιβλίου μας, αν ασχολούμαστε γενικά με όλα τα χωριά που τον αποτελούσαν.
Την κοινότητα Γλανιτσιάς αποτέλεσαν ο βασικός συνοικισμός της Γλανιτσιάς και ο συνοικισμός Παλιόπουργος. Τα Παναγουλέικα Καλύβια προσαρτήθηκαν στην κοινότητα Ξεροκαρύταινας. Αποσπάστηκαν όμως απ’ αυτή και προσαρτήθηκαν στην κοινότητα Γλανιτσιάς, στην οποία ιστορικά ανήκουν, με το δ)γμα της 23-12-1915 (ΦΕΚ 476/1915). Με το δ)γμα αυτό προσαρτήθηκε και της Κυράς το Γεφύρι. Μέχρι το 1927 το χωριό ονομαζόταν ακόμα Γλανιτσιά. Το 1925 ο συμπατριώτης  Αντρέας Παπαθεοδώρου, καθηγητής τότε, είχε προτείνει στο αρμόδιο Υπουργείο την μετονομασία του χωριού σε Καλλία, επειδή νόμιζε ότι γύρω απ’ το χωριό, ίσως στο Βαλτεσινιώτικο κάμπο (Λενικά), υπήρχε η αρχαία κώμη Καλλία. Γρήγορα όμως άλλαξε αυτή του τη γνώμη και το 1927 πρότεινε στο Υπουργείο Εσωτερικών να ονομαστεί το χωριό Λάδων. Η πρόταση όμως αυτή δεν έγινε δεχτή. Το χρόνο αυτό με το Δ/γμα της 20-8-1927 (ΦΕΚ 179/1927) η κοινότητα Γλανιτσιάς μετονομάστηκε σε κοινότητα Σταυροκκλησίου. Τ’ όνομα αυτό δεν το κράτησε πολύ, γιατί το 1928 με το Δ/γμα της 11-9-1928 (ΦΕΚ 193/1928), - ύστερα από πρόταση του Α. Παπαθεοδώρου- το χωριό μενονομάστηκε σε Μυγδαλιά, όνομα που φέρει ως τα σήμερα. Μάλιστα πιο επίσημα ονομάζεται  Αμυγδαλέα!
Η κοινότητα  Μυγδαλιάς έχει σήμερα 15 τ. χιλμ. έχταση και υπάγεται, από την άποψη δικαστηριακής χωρογραφίας, στο ειρηνοδικείο Κλείτορος – Μυλάοντος, στο πρωτοδικείο Τριπόλεως και στο εφετείο Ναυπλίου. Για ζητήματα εκκλησιαστικά υπάγεται στο Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως. Ως φορολογούμενοι και οφειλέτες του δημοσίου οι Γλανιτσιώτες υπάγονται στην εφορία  Τροπαίων και στο Δημόσιο ταμείο Λαγκαδίων. Για την ασφάλεια  και την τάξη υπάγεται η Κοινότητα στο σταθμό χωρ)κής  Βαλτεσινίκου, υποδιοίκηση Λαγκαδίων και στη δ)ση Αρκαδίας. Το γραφείο Τ.Τ.Τ. Βαλτεσινίκου εξυπηρετεί και την κοινότητα Μυγδαλιάς. Για τη δημοτική εκπαίδευση η Κοινότητα υπάγεται στην επιθεώρηση Γορτυνίας για δε τη μέση στην ΙΓ΄ Τριπόλεως.
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές του Κράτους ή δημογραφική εξέλιξη της Γλανιτσιάς και των άλλων χωριών του άλλοτε δήμου Κλείτορος, παρουσιάζει την παρακάτω εικόνα :


Χωριά


Πληθυσμός    κατά   έτη

1815
1851
1861
1896
1907
1920
1928
1940
1951
1961
Γλανιτσιά
;
  269
  329
  593
  536
  656
  913
  855
  845
  530
Βαλτεσινίκο
750
1183
1370
1790
1622
1619
1544
1387
1149
1085
Κερπινή
800
  591
  613
  698
  685
  620
  630
  649
  521
  469
Γλόγοβα
 75
  307
  336
  438
  385
  382
  351
  414
  307
  274
Τοπόστα
;
  405
  508
  712
  711
  595
  603
  689
  611
  555
Καρνέσι
200
  294
  344
  566
  655
  675
  714
  799
  735
  619
Αγρίδι
75
  369
   ;
  397
  404
  396
  320
  387
  289
  236


Οι αριθμοί των χρόνων 1851, 1861, 1896, 1907, 1920, 1928, 1940, 1951 και 1961 προέρχονται απ’ τις επίσημες απογραφές που έχει διενεργήσει το ελληνικό κράτος. Οι αριθμοί του 1815 προέρχονται από’ να κατάλογο που αντέγραψε ο Pouqueville απ’ τα επίσημα αρχεία των Τούρκων στην Καρύταινα. Τον κατάλογο αυτόν αποκατάστησε ο Τάκης Κανδηλώρος κατά χωριά. Η Γλανιτσιά και η Τοπόστα δεν αναφέρονται στον κατάλογο. Γι’ αυτό δε γνωρίζουμε τον πληθυσμό τους κατά το 1815.
Απ’ το παραπάνω πίνακα προκύπτει ότι η Γλανιτσιά απ’ το τέλος του 19ου αιώνα και μετά παίρνει τη δεύτερη θέση-από την άποψη πληθυσμού-μεταξύ των χωριών του άλλοτε δήμου Κλείτορος. Το 1920 έχει 656 κατοίκους που κατανέμονται ως εξής : Βασικός συνοικισμός Γλανιτσιάς-Παλιόπυργος 508, Κυράς Γεφύρι 89 και Παναγουλέικα Καλύβια 59. Το 1928 το χωριό φτάνει τους 913 κατοίκους. Είναι ο ανώτερος πληθυσμός στον οποίον έφτασε ποτέ. Ο πληθυσμός αυτός αναλύεται ως εξής :


Συνοικισμοί
΄Αρρενες
Θήλεις
Σύνολο
Γλανιτσιά-Παλιόπυργος-Μπουλημέτη
439
437
876
Παναγουλέικα  Καλύβια
14
11
25
Κυράς  Γεφύρι
7
5
12

Σύνολο

460

453

913





 Τέλος η κίνηση του πληθυσμού στα χρόνια 1951-1961 παρουσιάζει την παρακάτω εικόνα :

΄Ετη
Γάμοι
Γεννήσεις
Θάνατοι
1951
3
19
7
1952
2
23
2
1953
2
18
6
1954
2
26
4
1955
             12
16
2
1956
 2
21
2
1957
             14
12
6
1958
4
16
2
1959
2
10
3
1960
1
18
9
1961
             14
10
1
Σύνολο
             58
            189
             44

 Για την αντιγραφή  Ι Σταθόπουλος (Γιατρός)

3 σχόλια :

  1. κουκος29/4/13 11:25

    μπραβο γιατρε ολο να το ανεβασεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΡΕΝΤΕΖΕΛΑΣ29/4/13 23:34

    ΚΑΤΑ 315 ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΜΕΙΩΘΗΚΕ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ1961 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ,ΛΟΓΩ ΤΗς ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, ΕΠΕΙΔΗ Η ΛΙΜΝΗ ΚΑΛΥΨΕ ΤΑ ΕΥΦΟΡΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΜΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. KATAPLHKTIKO !!!!

    YPARXEI AKOKH AYTO TO BIBLIO ?? ?

    KOUKO PSEKSE TO SE PARAKALW NA MOU PEIS POIOS TO EXEI NA TO AGORASW !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.