Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Μπροστά στην τρομερή συλλογική μας δύναμη!

Εξαιρετικό το κείμενο και η εργασία του Σόλωνα που μας  έστειλε για δημοσίευση

Ένα ανέκδοτο κείμενο του συμπατριώτη μας, λαογράφου, Κώστα Μαρίνη ΄΄Κωστούλη΄΄, από το οποίο προκύπτουν οι ιδέες του για το Σύλλογο, για την ένωση και τη συνεργασία των
  Γ λ α ν ι τ σ ι ω τ ώ ν.
  Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου που προήλθε από τις πρώτες αρχαιρεσίες της 31-1-1960, συγκροτήθηκε από τους: Θόδωρο Παπαθεοδώρου (Πρόεδρο),Ευάγγελο Γιαννόπουλο (Γ. Γραμματέα),Κώστα Μαρίνη (αντιπρόεδρο), Χρήστο Κωνσταντινόπουλο (Ταμία), και Ανδρέα Πολύδωρα, Μαρ. Αριστόπουλο, Δημήτρη Γ. Σταθόπουλο (μέλη).  Το κείμενο δημοσιεύεται όπως το γραψε ακριβώς ο ίδιος, το Φλεβάρη του 1960.
«Μια ιδέα για το ΄΄Γλανιτσιώτικο σύλλογο φώλιαζε πάντα  στην καρδιά και στο λογισμό του κάθε πατριώτη που πονούσε για το χωριό μας. Καιρούς και ζαμάνια κρυβόταν βαθειά στη σκέψη μας ίδια με το μπουμπούκι, που καρτερεί την Άνοιξη για να λουλουδίσει. Προσμέναμε λοιπόν και μείς κι αναρωτιόμαστε πότε θ΄άνθίσει και του δικού μας συλλόγου το λουλούδι;΄΄.  
 Ο καημός μας μεγάλωνε ολοένα κι΄εκδηλωνόταν με απογοητευτικό αναστέναγμα που είχε την πίκρα κατακάθι, καθώς βλέπαμε ότι πάμε να μείνουμε τελευταίοι από τα χωριά της Γορτυνίας και του Νομού μας ακόμα, που αποχτούσαν Συλλόγους, αντιμετώπιζαν ένα ένα τα προβλήματά τους και σιγά σιγά τα ταχτοποιούσαν όλα κι έκαναν περίμορφα τα χωριά τους και τη ζωή των χωριανών τους πιο χαρούμενη κι΄ευτυχισμένη…
 Για μια ευτυχισμένη ζωή και χαρούμενη ζήση προσδοκούσαμε και μείς το Σύλλογό μας. Ήξαίραμε πως για να γίνουν τα χρήσιμα και τα ωφέλιμα έργα, πουν απαραίτητα στο χωριό μας, ανάγκη πάσα να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας.
  Όλοι  και συντονισμένα, σαν τους παππούληδες μας, που ήσαν πρωτοπορία στα γύρο φτωχοχώρια και μας είχαν μάθει πως ΄΄ όλοι  μαζί τελειώνουν εύκολα όσα δεν μπορούνε να καταφέρουν ένας ένας και λίγοι μονάχα ΄΄.
  Η πρόοδος ειν΄απ΄ όλους επιθυμητή και δε θα βρούμε κανένα που να μη θέλει το πιο κάλλιο. Μα το καλύτερο αυτό δεν έρχεται κιόλας μοναχό του γιατί το θέλουν οι άνθρωποι. Απαραίτητα χρειάζεται μαζί με τη θέληση και την επιθυμία να γίνονται κι ανάλογες ενέργειες. Χωρίς ενέργειες και πράξεις δεν τελεσφορούν οι επιθυμίες.
  Κι όπως  είναι γενικές οι επιθυμίες για μια καλύτερη ζήση, έτσι γενικές κι ομόγνωμες, σύμφωνες και συστηματοποιημένες πρέπει να ναι και οι ενέργειες των ανθρώπων για την κατάχτηση της ευτυχίας. Χωρίς συνένωση των δυνάμεων και κατάλληλες πραγματοποιητικές προσπάθειες δεν το πετυχαίνουμε εκείνο που ποθούμε. Με το να χτίζει ο ένας και να γκρεμίζει ο άλλος πάει χαμένος ο κόπος, κι αντί για το καλύτερο πάμε όλο και του κατηφόρου…
    Όσες φορές εναρμονίζονται οι ενέργειες των ανθρώπων όλα πάνε καλά και στο καλύτερο ανεβαίνουν. Η ανθρώπινη εργασία στο δρόμο της δημιουργίας γίνεται μεγαλοδύναμος μοχλός, ικανός για ν΄άλλάζει  την όψη του τόπου. Με τη γκρίνια και την αλληλοδιαμάχη στη  θέση της αποδιωγμένης ευτυχίας θρονίζεται η δυστυχία και πλημμυρίζει το χωριό με τα δεινά της.
  Αυτά τα ξέρουμε όλοι εμείς οι Γλανιτσιώτες. Καταλαβαίνουμε όμως πως σε μια κοινωνία λογικών πλασμάτων δεν αρκεί να ξέρουμε μόνο μα και να κάνουμε κείνο που πρέπει. Σε κάθε περίσταση μόνο αυτό που αρμόζει. Σαν πρόκειται βέβαια για κάτι που ωφελεί να φροντίζουν όλοι, ο καθένας να κάνει κάποια ενέργεια, που θα ευκολύνει το καλό, που θα χει ως αποτέλεσμα τον ερχομό του. Κι αντίθετα σαν είναι για κάτι βλαφτερό να το πολεμάνε όλοι. Πόλεμος στο ένα, υποβοήθητη στο άλλο. Κανείς να μη μείνει ουδέτερος, αδιάφορος, χωρίς να φανερώσει έμπραχτα τη βοήθεια για την πολεμική του.
  Γιατί, καθώς είπαμε πάλι δε γίνεται τίποτα δίχως τη βοήθεια και τη φροντίδα. Τα καλά και τα ωφέλιμα δεν έρχονται μοναχά τους. Και δίχως την καταπολέμηση δεν το ξεφεύγουμε το κακό, που αλωνίζει και σπέρνει τις δυστυχίες, το χωριό μαραίνεται και οι χωριανοί μαραζώνουν, τσιγουρισμένοι από τη φτώχεια που φέρνει τη γκρίνια.
  Φυσικά ο καθένας μοναχός του τα χάνει μπροστά στις αντίμαχες δυνάμεις και στα μεγάλα έργα. Γιατί δεν την καταλαβαίνουμε τη δύναμή μας, καθώς είναι σκορπισμένη. Μόνο με το συντονισμό της νοιώθουμε ν΄άποχτάει αξία, με τις ομαδικές ενέργειες παίρνουμε χαμπάρι την τρομερή δύναμή μας. Δίχως το συντονισμό και την ομαδικότητα είναι δυναμίτης χωρίς καψούλι.. Και καλό είναι να φροντίζουμε για το καψούλι του δυναμίτη. Τότε γινόμαστε δημιουργικός δυναμίτης κι αλλάζουμε το ρυθμό της ιστορίας. Τον αλλάζουμε όμως με άνοδο, με προοδευτική εξέλιξη και πορεία.
  Ο Σύλλογος έγινε τώρα. Είναι όργανο που θα συντονίσει τις ενέργειες όλων των πατριωτών, για να καταπιαστούν με την επίλυση των προβλημάτων, που βασανίζουν το χωριό και τους χωριανούς μας. Μπροστά στην τρομερή συλλογική μας δύναμη δε θα μείνει τίποτα που να δυσκολεύει και να εμποδίζει την ευημερία μικρών και μεγάλων.
  Για το νερό η πρώτη μας φροντίδα. Κατόπιν και τα άλλα ένα ένα με τη σειρά τους. Μερικοί από δω την Αθήνα, περσότεροι από το χωριό μας και ο κάθε Γλανιτσιώτης όπου και να βρεθεί ν΄αφοσιωθούμε όλοι στη δημιουργική εργασία και προσπάθεια. Κανείς μας να μην ειπεί λόγο που βλάφτει και να μην κάνει το παραμικρό που θα φέρει χαλάστρα. Οδηγός μας αυτό που μάθαμε από τους πατέρες μας: ΄΄ Η ομόνοια χτίζει, η διχόνοια γκρεμίζει΄΄.
Όλοι για όλους, λοιπόν, κι ο καθένας ό,τι μπορεί για το καλό του χωριού μας, πού ναι και καλό για όλους. Με το ζωντανό παράδειγμα των πατέρων μας που καταπιανόσαν πρόσχαρα με τα κοινωφέλειμα έργα, να προχωρούμε. Σύμφωνοι όλοι, με μια βουλή και με μια γνώμη, να κάνουμε μόνο καλό στο χωριό μας. Χωρίς μιζέριες και διαιρέσεις. Χωρίς μικρόχαρους εγωισμούς και ταπεινό συμφέρον. Σημαία μας να ναι το συμφέρον του χωριού μας. Όλοι νέοι και γέροι, γυναίκες κι άντρες με το μέρος της δημιουργίας, για να φέρουμε καλύτερο μέλλον για τα παιδία μας.

22 σχόλια :

  1. ΣΚΟΡΤΣΕΚΛΑ28/2/13 11:51

    ΗΤΑΝ Ο ΠΟΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΛΟΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑΣ.ΣΟΛΩΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟ ΝΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟ ΑΝΤΙΛΛΑΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος28/2/13 12:15

    Όταν γύρω στο 1980-1981 εκδιδόταν η "Λιάσκοβα" πήγαμε μαζί με την Κατερίνα του Κιτσιούλη(καλή της ώρα) στην Εθνική Βιβλιοθήκη προκειμένου να ανακαλύψουμε τους "θησαυρούς" του και να αναδημοσιεύσουμε κάποια κείμενά του στο περιοδικό.
    Με δέος διαπίστωσα το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου και τη θέση του ανάμεσα στους λόγιους αυτής της χώρας.
    Και βέβαια, με τον ενθουσιασμό και την αγνότητα της νιότης διατυμπάνιζα δεξιά κι αριστερά και κορδωνόμουνα ότι ήταν πρώτος ξάδερφος της γιαγιάς μου.
    Σόλωνα, δώσε πράμα
    Νις, πάνω στην ώρα τόβαλες.

    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρατηρώ ότι ο ενθουσιασμός και η αγνότητα έχουν πιάσει στασίδι μέσα σου. Κρατησέτα όσο μπορείς !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28/2/13 13:17

    Ο Κωστούλης όπως τον ήξεραν και τον φώναζαν χαϊδευτικά οι πατριώτες μας, έγγραψε πάνω απο 11.000 σελίδες λαογραφικού περιεχομένου κείμενα. Καλά ακούτε 11.000.
    Πολλά μάλον τα έφαγαν σε κάτι πατάρια τα ποντικια διότι ήταν φυλακή και απο την άλλη τα έκριβε να μην τα καταστρέψουν οιφίλοι! του.
    Ο μεγάλος καθηγητής της Λαογραφίας Νικόλαος Πολίτης τον είχε σε μεγάλη υπόληψη και τον προόριζε για ψηλό πόστο στην έδρα της Λαογραφίας. Τον είχε ειδοποιήσει να τον δεί αλλά η ειδοποίηση έφτασε μήνες αργότερα καιμετά τον θάνατο του Ν Πολίτη και ο Κωστούλης έμεινε στα αζήτητα όπως ο ίδιος γράφει παραστατικά και την πίκρα που ένοιωσε.
    Το έναυσμα της δύναμης και οξυδέρκειάς του βέβαια ήταν το βιβλίο του αντίλαλοιαπο το χωριό μας.
    Για σκεφθείτε 11.000 σελίδες που έγγραψε μπροστά στις 134 σελ του βιβλίου, τι πλούτος θα περιγραφόταν.
    Το χωριό και οι σύλλογοι δεν τον τίμησαν όπως θα έπρεπε.
    Αναφέρω κουβέντα που προκάλεσα στο μαγαζί του Μαγκόγιαννη με τους αείμνιστους Παπά-Πάνο καο Κομπόλη.
    Μου είπαν:
    Ο Κωστούλης αγόρασε με δικά του χρήματα ένα κομμάτι της πλατείας.
    Έβγαλε τότε ένα χιλιάρικοολόληρο και το έδωσε. Θυμάμαι τότε είχε το σακκάκι του στον ώμο. Το πήρε και το έβαλε στα καινούρια σύννορα της πλατείας και ζήτησε την βοήθεια πατριτών να φτειάξουν την μάντρα.
    Το περιστατικό αναφέρει και ο Σταθάς στο βιβλίο του Μνήμες απο την Αρκαδία....
    Νομίζω ότι δεν τιμήθηκε απο το χωριό αλλά και τους συλλόγους απο όσα ξέρω αυτός ο μεγάλος λαογράφος.
    Η πλατεία θα έπρεπε να πάρει το ΄νομά του (Κάλιο αργά παρά ποτέ) Να ειδώ πιός νθα ενεργήσει!
    Τώρα θυμήθηκα μια ιστορία που μου είπε ό Καθηγητής της Λαογραφίας κος Μερακλής που έτοιχε μια φορά να τον συναντήσω και μου πρόσφερε έναν τόμο λαογραφίας για την αγάπη του Κώστα Μαρίνη μια και του είπα ότι ήταν συγενής μου.
    Θυμάμε μου είπε εκέι κοντά στην οδό Ακαδημίς στο ύψος τη εκκλησίας ζωοδόχος πηγή καθόταν σε ένα διαμέρισμα.
    Με εκάλεσε και πήγα. Μου έδειξε ένα μπαούλο γεμάτο γραφτά. Ήταν καλός αλλά κηνυγιμένος απο ις καταστάσεις. Αγνός άνθρωπος καλός πατριώτης.
    Ηταν διευθυντής του μηνιαίου λαογραφικού περιοδικού ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΟΛΟΓΙΑ
    Βγήκε μόνο ένα τεύχος
    Μέσα λοιπόν εδώ έχει ενα ποίημα θα το γράψω να σας ευχαριστήσω
    ΣΤ' Α Λ Ω Ν Ι Α
    Εγώ περνώ κι αντιπερνώ στου Μαβραειδή ταλώνια
    ποκεί αλωνίζουν δώδεκα, λιγνάνε δεκα πέντε,
    και η Μάρω με την ρόκα της τρογύρω λαγανίζει
    και η μάνα της τηε έλεγε και η μάνα της της λέει:
    -Φέγα κόρη, οχ τον κορνιαχτό, φέγα, μάρ' όχ τον ήλιο
    μη σε μαράνει ο κορνιαχτ΄ς, μη σε μαβρίσει ο ήλιος
    _Εγώ τον ήλιο αγαπώ, τον κορνιαχτό τον θέλω
    κι αυτόν τον πρωτολιγνιστή άντρα μου θαν τον πάρω!...

    B GIRAKAS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος28/2/13 13:34

    Ευλογημένε δεν τα ξάνα κοίταγες να διορθώσεις κάμποσα εμφσνή λάθη πως να σε συγχωρέσουν
    BG

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος28/2/13 13:52

    Βαγγέλη, εκτός από "Παπαδιαμάντης" είσαι και θησαυρός των γνώσεων.
    Προσθέτω κι εγώ 2 κουβέντες στα δικό σου πολύ ακριβές βιογραφικό του.
    Τα πολιτικά του φρονήματα του στέρησαν το διορισμό, έζησε πολύ φτωχικά, ένα φεγγάρι έμενε και στο Παγκράτι, επί της Ευτυχίδου, παντρεμένος με 6 παιδιά, των οποίων τη τύχη δεν γνωρίζουμε.
    Ελεύθερος άνθρωπος, άδολη ψυχή

    Γιάννα


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος28/2/13 14:16

    Ανηψιά Γιάννα (με τον πατέρα σου είμαστε δεύτερα ξαδέρφια) Φχαριστώ για τα λόγια τα καλά και ας με ξαναβάφτισες και μάλιστα χωρίς βαφτιστικά χωρίς ναξίζω.
    Ο Μποσμής Κώστας έτσι γραφότανε (Μποσμοπαναγιώτης ο πατέρας του)απο το πολύ κυνήγιτό λόγω των πολιτικών του φρονημάτων, αναγκάστηκε να άλλαξει το επώνυμό του σε Κώστας Μαρίνης.
    Και κάτι άλλο. Λόγω των πολιτικών του φρονημάτων ο Νιρβάνας δεν επέτρεψε να παιχθεί το σπουδαίο θεατρικό του έργο η Κληταιμνήστρα στο Θέατρο
    BG

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος28/2/13 14:50

    Αξίζεις, το ξέρεις κι όχι μόνο για τη συγγραφική σου πένα.
    Τώρα έμαθα κι άλλα: αδερφός του ο Σκασίλας, ο Νίκος Μαρίνης που ήταν λέει πεθερός ενός των πρώτων ιδιοκτητών του ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ (και του πουλιού το γάλα!)και ο Γιώργης(Ζιώγαλας). Μάλλον είχε 3 κόρες και 3 γιους. Η μια του κόρη ήταν παντρεμένη με τον ΄Αλκη Στέα("ευτυχείτε", θυμάστε?)


    Θα συνεχίσω την έρευνα κι αν βρω τα φωτοτυπημένα από την Εθνική Βιβλιοθήκη κείμενά του θα τα στείλω στο Νις για δημοσίευση

    Και, Βαγγέλη, έχεις χαιρετίσματα από τον πατέρα μου, για να νιώσουμε και λίγο θαμώνες καφενείου, όπως λέει κι ο *

    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος28/2/13 15:45

    Κώστας Μαρίνης: Ένας αριστερός «λαολόγος»

    Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/07/2010

    Της Μαρίας Αρβανίτη - Σωτηροπούλου



    Σε συγγενικό σπίτι έφθασαν στα χέρια μου δύο από τα βιβλία, «Κλυταιμνήστρα» και «Αντίλαλοι από το χωριό μας», του αξιόλογου φιλόλογου και λαογράφου ("λαολόγος" πίστευε ο ίδιος ότι είναι η σωστή έκφραση) Κώστα Μαρίνη.

    Γεννημένος στα 1897 στην Αμυγδαλιά (Γλανιτσιά) Γορτυνίας, πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους και εργάστηκε ως καθηγητής στη Μεσσηνία, διωκόμενος μέχρι τέλους λόγω των ασυμβίβαστων αριστερών του πεποιθήσεων. Διέπρεψε στη λαογραφία δημοσιεύοντας τακτικά στη «Νέα Εστία» και την «Πρωία» κείμενα που συγκέντρωσε (1929-1939) υπό τον τίτλο «Λαολογικά μελετήματα και άρθρα», την «Ελληνική Λαολογία», (1936) και το «Αντίλαλοι από το χωριό μας» (1929).

    Το τελευταίο αποτελεί λαογραφική μελέτη και είναι αφιερωμένο «σε κείνη που δεν δέχθηκε την αφιέρωση» κάποιο νεανικό του έρωτα, όπως μας πληροφόρησε η κόρη του φιλόλογος κ. Ειρήνη Μαρίνη Χατζηφώτη. Στο οπισθόφυλλο ο ίδιος αναφέρει ότι το βιβλίο « γράφτηκε στη Γλανιτσιά της Γορτυνίας το Χινόπωρο του 1919 για το λαογραφικό φροντιστήριο του μακαρίτη καθηγητή της Λαογραφίας Ν. Π. Πολίτη. Δημοσιεύτηκε με κάμποσες προσθήκες στο λαμπρό περιοδικό του κ. Ξενόπουλου από τον Οχτώβρη του 1927 έως τον Απρίλη του 1928. Τώρα βγαίνει διορθωμένο και με καινούριες προσθήκες, χρήσιμο για τον καθένα που θα θελήσει να περάσει την ώρα του μαθαίνοντας συνάμα και διάφορες λεπτομέρειες από την παλιότερη γεωργοποιμενική ζωή του τόπου μας και βγάζοντας αρκετά γλωσσολογικά και εθιμογραφικά πορίσματα».

    Η «Κλυταιμνήστρα» είναι «τραγωδία», σύμφωνα με τον υπότιτλο, και εκδόθηκε το 1939 όπως αναφέρει στο εσώφυλλο (1940, στο εξώφυλλο). Είναι μια φεμινιστική ερμηνεία του φόνου του Αγαμέμνονα από την σύζυγό του, αφού τη δικαιολογεί για την τραγική πράξη, επειδή ο Αγαμέμνονας είχε φέρει στο σπίτι του την Κασσάνδρα όχι μόνο ταπεινώνοντας τη σύζυγό του, αλλά και στερώντας από τις κόρες του, Ηλέχτρα και Χρυσόθεμη, τη δυνατότητα ενός καλού γάμου. Όπως όλα του τα κείμενα είναι γραμμένο στη δημοτική. Όπως γράφει ο ίδιος, «γλώσσα του έργου είναι η καμαρωμένη και γιομάτη χάρη λαϊκή μας γλώσσα. Γιαυτό την τραγουδάει ασκόνταφτα το στόμα κι αντιλαλεί στ’ αφτιά μας σαν ανοιξιάτικη αρμονία σε μαγεμένο λιβάδι. Φοιτητής το 1920 πρωτόγραψα το έργο στη Γλανιτσιά. Στα '21-'22 το ξαναδούλεψα στη Μικρασία όπου ήμουνα στρατιώτης. Καθηγητής στη Μεσσηνία μετά τον πόλεμο το χτένιζα ολοένα και το καλοκαίρι του '32 το δημοσίεψα στην καλαματιανή εφημερίδα 'Λαϊκή φωνή' σε 37 συνέχειες. Μα το ξανάπλασα πάλι για να μπορέσω να παραστήσω τον πόνο του ανθρώπου της εποχής του τρωικού πολέμου και ιδιαίτερα της Γυναίκας που αγωνίζεται κυνηγώντας την ευτυχία μα δεν τα καταφέρνει να χαρεί όπως θέλει και πρέπει κι όλο κακοπαθαίνει». Αναφέρεται επίσης στα τυπογραφικά στοιχεία του βιβλίου και στο ότι «ο φίλος και διαλεχτός ζωγράφος - χαράχτης Ευθ. Παπαδημητρίου σχεδίασε τα στολίδια του βιβλίου».

    Αν και δεν είμαι φιλόλογος, συγκινήθηκα από την αυθεντικότητα και τη ζωντάνια των βιβλίων και επειδή πιστεύω ότι στο διαδικτυακό μας σύμπαν οι μνήμες των προγόνων πρέπει να πάρουν μια θέση στο εικονοστάσι του μέλλοντος θέλησα να καταγραφούν αυτές οι εντυπώσεις ενός αναγνώστη, ελπίζοντας ότι κάποιος θα ενδιαφερθεί για πληρέστερη έρευνα.
    Για την αντιγραφή Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. κουκος απο σφενταμακια28/2/13 16:43

    μπραβο παιδια καλα το πατε.μαρινης για ενα χρονο.μετα χ λωνης μετα βλεπουμε.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος28/2/13 17:06

    Οι παναγουλαίοι Κούκο δεν γράφουνε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος28/2/13 17:33

    0 λωνης τι ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος28/2/13 19:52

    μπερδευομαι ρε παιδια...τι να ξαναδιαβασω????το κειμενο ηηη τα σχολια???μπραβο!!!!!!!!!!!!!gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος28/2/13 22:17


    Όπως φαίνεται κι από τα σχόλια, ο αείμνηστος Κωστούλης ήταν σημαντικός άνθρωπος με πολλές χάρες. Από πολύ μικρός άκουγα στο χωριό να αναφέρεται με σεβασμό το όνομά του. Τώρα γνωρίζω πως η φήμη του απλώθηκε πανελλήνια και όχι βέβαια τυχαία. Πολλά στοιχεία αναφέρονται στα πιο πάνω σχόλια, θα ακολουθήσουν κι άλλα.
    Εγώ εντυπωσιάστηκα από τις διδαχές του και τις υποθήκες του, όπως τις διατυπώνει στο κείμενο που δημοσίευσε το site.Δε μπορώ να εκτιμήσω αν εισακούστηκαν και πόσο από τους Γλανιτσιώτες τοτε που τις παρήγγειλε. Πιστεύω όμως ότι, ιδίως σήμερα, είναι τόσο επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε.
    Ας μη ξεπερνάμε έτσι ανώδινα αυτή επιθυμία του πατριώτη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος1/3/13 10:46

    Ο Βαγγέλης στον ¨ΚΟΥΡΠΟ¨ έχει μια ωραία ανάρτηση για το κομμένο γιοφύρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος1/3/13 12:59

    Ελάχιστα θα μπορούσε κάποιος να πει και να γράψει σε ένα σχόλιο του για το λαμπρό επιστήμονα- Φιλόλογο και Λαογράφο συμπατριώτη μας Κώστα Μαρίνη.Στα ωραία σχόλια των σχολιαστών μας θα προσθέσω και τα παρακάω: Ο Κώστας Μαρίνης ήταν εξαίρετος καθηγητής - Φιλόλογος .Αυτό το πληροφορήθηκα από μαθητές του από το Διαβολίτσι της Μεσσηνίας ,όπου υπηρετούσε . Θυμήθηκαν το Δασκαλό τους και μιλούσαν με κολακευτικά λόγια για το ήθος του , για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και τη βαθιά γνώση της επιστήμης του.Την αγάπη του προς την τότε νέα επιστήμη της Λαογραφίας του την εμφύσησε προσωπικά ο καθηγητής του και πατέρας της Λαογραφίας Ν. Πολίτης .Στον τομέα αυτό διέπρεψε όσο κανείς άλλος.Ήταν φανατικός ιδεολόγος αριστερός και αυτό του στοίχισε στην επιστημονική του εξέλιξη. Γιατί κάποιοι κομματικοί ανεγκέφαλοι του έφραξαν το δρόμο για την κατάληψη της έδρας της Λαογραφίας ,που δικαιούταν. Στη βιβλιοθήκη του Πανός στην Τρίπολη υπάρχει το πρωτότυπο της λαογραφικής του μελέτης " Αντίλαλοι από το χωριό μας " χαρισμένο από τον ίδιο το Μαρίνη με ιδιόχειρη υπογραφή του . Αντίγραφο διαθέτω και κοσμεί την προσωπική μου βιβλιοθήκη. Σημειώνω ότι ,όταν ήμουν μαθητής σε Λύκειο της Τρίπολης , ήταν το πρώτο μου ανάγνωσμα,που κυριολεχτικά το ρούφηξα μέσα μου και με ευχαρίστησε.Επίσης σε φωτοτυπία έχω και τα " Δωδεκαημερίτικα πανηγύρια "( Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά- Φώτα ) Ήθη ,έθιμα , Δοξασίες του εξαίρετου συγγραφέα μας με την υποσημείωση του ίδιου : Σ΄όσους ιδρωκοπάνε σε κοινωφέλιμες εργασίες.Μέσα από δύο αυτά έργα ξεχειλίζει η ανιδοτέλεια , η άδολη και ειλικρινής αγάπη του για τον τόπο του.Τα προβλήματά του βρίσκουν τη λύση τους μέσα από τη συλλογική και συνεχή προσπάθεια και εργασία ,την ομόνοια και την αλληλεγγύη των μελών του και το σεβασμό και διατήρηση των παραδόσεών του. Τώρα θετική έναι και η κίνηση του φίλου Σόλωνα να τον επαναφέρει στην επικαιρότητα , και μάλιστα τώρα που η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται και τα συλλογικά όργανα αδυνατούν ,λόγω της κρίσης και όχι μόνο , να ανταποκριθούν στις αυξημένες λειτουργικές τους ανάγκες και υποχρεώσεις.Τότε ,το 1960 στη γέννηση του Συλλόγου της Αθήνας , πίσω από το δραστήριο Δ.Σ. είχαν συστρατευθεί όλοι οι πατρώτες με ανιδοτέλεια ,με αγάπη ,με ομόνοια για να προσφέρουν στη γενέτειρά τους . Σήμερα με Συλλόγους σφραγίδες και την μεταξύ τους αλληλοϋπονόμευση,με τη μιζέρια και την μικροψυχία και τον άκρατο κομματισμό ο καθένας μας κλεισμένος στον εαυτούλι του και στα προβλήματά του και χωρίς το όραμα ,την προοπτική ,τη δημιουργία και την ψυχική ανάταση έχει αποστασιποιηθεί.Ευθυνόμαστε όλοι για τον κατήφορο που οδηγούμαστε.
    Ας γίνει το δημοσιεύμα του Σόλωνα ένα ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ σάλπισμα για να πλαισιώσουμε τους αδρανείς συλλόγους μας και να τους δραστηριοποιήσουμε γιατί " η ομόνοια χτίζει σπίτια και η διχόνοια τα γκρεμίζει." Αμ΄έπος αμ΄ έργον .Ας περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη. Καιρός επίσης είναι να τιμήσουμε και τους επιφανείς συμπατριώτες μας ,τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης για να έχουν οι νέοι μας λαμπρα παραδείγματα - υποδείγματα- πρότυπα για τη ζωή τους. Γιατί νέοι χωρίς πρότυπα- ιδανικά και αξίες δεν έχουν στέρεα θεμέλια στη ζωή τους.
    marpolix

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος1/3/13 13:21

    Αισθάνομαι λίγο αμήχανα με το σχόλιο του 10.46. BG


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος1/3/13 19:25

    BG μαλλον εγινε γιαυτο ...οσοι μπαινουμε εδω ...μαθαμε για τον κουρπο!!!!! gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος1/3/13 23:04

    Έχεις αμφιβολία ότι έγινε γι' αυτό????

    Άμα πας γερόλυκε πάλι στο μπλόγκ ΚΟΥΡΠΟΣ θα διαβάσεις ένα καταπληκτικό πόνημα του Βαγγέλη για την Καμπάνα του χωριού που, μα την πίστη μου, άμα μπορούσα θα πήγαινα και τώρα να την βαρέσω για να το διαβάσετε ούλοι...

    χψ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος2/3/13 00:08


    Κι εγώ πήγα και με σεριάνισε στα προτινά μου χρόνια. Κυριολεκτικά με την παραστατικότητα του το έργο Η ΚΑΜΠΑΝΑ σε αποσπά από το παρόν και σε απορροφά το παρελθόν. Η νοσταλγία για το τότε, είναι το κυρίαρχο συναίσθημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΑΡΗΣ2/3/13 18:53

    ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΣΤΟΝ "ΚΟΥΡΠΟ" ΟΠΩΣ Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΕΙΧΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟ ΝΤΙΝΟΥ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΓΟΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΤΑΦΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΑΓΓΙΞΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ . ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος6/3/13 19:03

    Κάτι πήρε το αυτί μου για τη καμπάνα του χωριού μας ,που έγραψε ο Βαγγέλης. Νις σε περικαλώ να τη βάλεις στη εφημερίδα σου σύντομα . Εκτός αν αυτονομήθηκε ο Βαγγέλης και έφτιαξε δικιά του φημερίδα που υποπτεύομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.