Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

΄΄ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ΄΄


΄΄ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ...΄΄
 Μην ξεχνάς τ΄ όμορφο ορεινό χωριουδάκι σου που τ΄αφηκες παραπονεμένο κι έφυγες. Μην του κρατάς κακία που δεν σου πρόσφερε την πολυτέλεια και του κόσμου τα καλά.  Εδώ είναι η ρίζα σου, η φύτρα σου.
 Έζησαν οι γονιοί σου και οι πρόγονοί σου. Σ΄αυτό άφησαν τον τίμιο ιδρώτα του και τα κόκαλά τους.
  Μην ξεχνάς το πέτρινο σπίτι σου, όπου άνοιξες τα μάτια σου στο φως της ζωής. Αυτό σε κράτησε στη ζεστή αγκαλιά του κι ας είχε για διαμερίσματα μια ξύλινη μιστάντρα όλη κι όλη, για ταβάνι τον ξερό σανό, για καλοριφέρ τη χωματένια γωνιά με τον πέτρινο ψήστη, για κουφώματα το μικρό παρεθυράκι, χωρίς τζιαμιλίκι και τη μονόφυλλη εξώπορτα με το τρανό ζεμπερέκι. Το κατώι, την αυλή, τον κήπο, τη μυγδαλιά, τη σκιά, το φούρνο, το πελεκητό αγκωνάρι, τη λιασιά κι ένα γύρο όλα τα ζωντανά, που όλα είναι δεμένα στενά με τα παιδικά αλησμόνητα χρόνια.
Και πάνω άπ΄όλα αυτά η μάνα, ο πατέρας, ο παππούλης με τη γιαγιά, που μπορεί τώρα να μην υπάρχουν πια και νάχουν ταξιδέψει το μακρύ κι αγύριστο ταξίδι τους, τ΄αδέρφια, οι συγγενήδες, οι γειτόνοι, συμπαραστάτες στο καλό και στο κακό, είναι πρόσωπα που κανένας δε λησμόνησε κι ούτε θα λησμονήσει ποτέ.
  Μην ξεχνάς την εκκλησιά σου, την Παναγία.
  Εκεί που εκκλησιάστηκες, όταν σαράντισες κι έκανες να βουϊξει ο θόλος της από το κλάϊμα σου, όταν βαφτίστηκες. Εκεί πρωτοματάλαβες κι άνοιξες την ψυχή σου να πλημμυρίσει το φως της πίστης.
  Εκεί έκαμες πράξη τον κρυφό καημό σου και στεφανώθηκες την αγάπη σου. Εκεί έδωκες τον τελευταίο ασπασμό σε λατρεμένα πρόσωπα.
  Πως μπορείς να ξεχάσεις τη βουβή νεκρική πομπή, να σουδιάζει στο Τζιρακαίϊκο αγκωνάρι, τραβώντας για τον Άγιο- Θανάση με τα εξαπτέρυγα μπροστά, πίσω μια μεγάλη σου αγάπη και λατρεία και κείνο το δύσκολο μουρμουρητό του παπά και των ψαλτάδων;
  Πως μπορείς να ξεχάσεις τη λαλιά της καμπάνας, τη τόσο γνώριμη, που σε καλούσε στη χαρά, στη λύπη, στη θεομηνία, στην πυρκαγιά, στην επιστράτευση, στα επινίκια;
  Το σκολειό, που, με χίλια βάσανα και δυσκολίες, μάζευες σπειρί-σπειρί τη γνώση κι άνοιξες τα μάτια του νου και της καρδιάς σου.
  Μην ξεχνάς την πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και τις ακακίες, σημείο συνάντησης όλων των χωριανών. Τις αράδες τους χορούς στους γάμους και στα πανηγύρια με τα γλυκά κλαρίνα και τα όμορφα τραγούδια, που τ΄άκουγες  κι  αναγάλλιαζε η ψυχή σου.
  Τα μαγαζιά ένα γύρω, που με τόση ευκολία άλλαζαν σκηνικό. Τη μια ταβέρνα με το ουζάκι και το ρέγγο, το κρασάκι και την κονσέρβα, την άλλη χαρτοπαιχτική λέσχη, σε λίγο δικαστήριο. μετά σωστό κοινοβούλιο, μέχρι και Συμβούλιο της Ευρώπης και Ο.Η.Ε.
  Την όμορφη ξωμάχικη ζωή με τους σέμπρους το σπαρτό, τις ξέλασες, τους θέρους, τ΄αλώνια, τους τρύγους, τους σμίχτες, τη στρούγκα, τ΄ άρμεγμα, το σκάρο και το γύρισμα.
  Θυμήσου τα όλα αυτά και κάνε ό,τι μπορείς για το χωριό σου, να διατηρείται, να προοδεύει, να το βλέπεις και να το καμαρώνεις.
  Και συ που μπαίνεις στο χωριό επιδεικτικά κορνάροντας το αυτοκίνητό σου μην τρέχεις, στάκα, κατέβα και πέσε προσκύνα, ξηπολύσου σαν το Μωυσή στο καιγόμενο βάτο, ο τόπος είναι ιερός, ποτισμένος με ιδρώτα και αίμα.
  Γιατί δυο πράματα είναι από φυσικού να μην ξεχνιούνται ποτέ από κανένα, η ΜΑΝΑ και ο ΤΟΠΟΣ που σε γέννησαν.                               
                                      ΄΄Ο ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ΄΄

*Το πιο πάνω μας το γράφει ο ΄΄Νοσταλγός΄΄ πριν 34 χρόνια
  και μας το υπενθυμίζει σήμερα ο Σόλωνας.

18 σχόλια :

  1. Ανώνυμος25/4/13 18:44

    gamo tin ftoxia tin poutana pes......ape pios efege????? apo alarga.......................gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κουκος απο σφενταμακια25/4/13 19:54

    γερολυκε με το καλο κοντα μας και παμε και γλανιτσια....με ψευδωνυμα ε.........παντα ........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος25/4/13 20:17

    ωραια φωτογραφια της λιασκοβας ,τοτε που ειχε νερα καβουρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25/4/13 20:44

    pios einai o nastalgos?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος25/4/13 20:48

    Ο Δάσκαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος25/4/13 21:17

    Σεφέρης: «Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος25/4/13 21:37

    19 kai simera,koyke.......gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος25/4/13 21:40

    ζούσαμε με την «έντιμον πενίαν» του Παπαδιαμάντη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος25/4/13 21:43

    νοσταλγίες!
    οι ωδίνες της ενηλικίωσης?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. MAKARI NA MPOROUSAME NA MH EIMASTE TOSO ""DEMENOI "" ME TO XWRIO !!!!

    DYSTYXWS AYTO KOSTIZEI ......

    EYXARISTW TON "" NOSTALGO "" POU MOU THYMISE OLA AYTA POU EZHSA KAI NOSTALGW !!!!



























    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος26/4/13 08:51

    ΣΕΦΕΡΗΣ
    Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ
    ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα.
    Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγές,
    μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε.
    Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας
    ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας.
    Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε
    τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας.
    Κι οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα
    γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴν ψυχή μας.
    Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος26/4/13 10:19

    Τώρα όλο και πιο παράξενα φαντάζουν,τώρα τα παίρνουν ,τους έχουν βάλλει κακό χέρι ,στα σπίτια μας ,στα χωράφια μας, στα παιδιά μας .τι δεν καταλαβαίνετε πατριώτες......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος26/4/13 12:54

    δεν καταλαβαίνω τον στεκάμενο κούφιο ήχο, της απελπισίας μας, της μοναξιάς μας, της αποδοχής της αθλιότητας του παρόντος και του μέλλοντος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος26/4/13 15:21

    δεν καταλαβαίνω τη νέα γενειά ,που σπουδάζει κιόλας, που ψαχνει για δουλειά και της προσφέρουν με 200 ευρώ και μετά ψηφίζουν με ποσοστό 65%
    τους υπαίτιους αυτής της κατάντιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος26/4/13 15:39


    Πάνω από 100.000 νέοι σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ συμμετείχαν στην πιο ουσιαστική πολιτική διαδικασία δίνοντας ακόμη υψηλότερα ποσοστά στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ε π ι β ρ α β ε ύ ο ν τ α ς τη στρατηγική της πολιτικοποίησης που ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια.
    Από το Γραφείο Τύπου ΟΝΝΕΔ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος26/4/13 19:14

    ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ.ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΨΗΦΟ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.ΜΗΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΜΗΔΕΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΜΗΔΕΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΜΗΔΕΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ.ΚΑΦΕΣ ΣΕΞ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΕΥΚΟΛΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ ΑΠΟ ΓΕΝΝΗΣΗΜΙΟΥ ΤΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΙΜΟΠΑΝΟΥ26/4/13 19:16

    ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΟΜΠΙΑΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ.Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ. ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ. ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος27/4/13 00:25


    Εγώ βλέπω τον εαυτό μου μέσα σε κάθε λέξη του κειμένου! Όλα τα εζησα,όλα τα είδα, όλα τα ένιωσα, σε όλα συμετείχα. Συναισθηματικά βίωσα μέσα από το κείμενο όλη την παιδική και εφηβική ζωή μου.Έτσι όπως ακριβώς περιγράφονται. Δυστυχώς αυτό το "είναι" του χωριού μας κατάντησε σήμερα "κομμάτια και θρίψαλα"! Οχι όμως και οι αναμνήσεις μας και η αγάπη μας που παραμένουν, νομίζω σε όλους μας,ακέραια και παρόντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.